...

Nie było Cie.
Nie usłyszałeś mnie.
Mego łkania.
Wołającego do kochania.
Pełnego żalu i rozpaczy.
Smutku i nadziei.
Nie sądziłam, że żal tak bardzo rozerwie me serce.
Że poddam się tej męce.
Jak to się stało?
Jakim cudem to na mnie zadziałało?
I co gorsza wciąż działać chciało.
Nie sądziłam że będę tyle płakać.
Wiedziałam, że nie będę z radości skakać.
Jednak wiedziałam kogo me serce wybrało.
I z kim żyć dziś chciało.

True Live.

Mówiono mi kiedyś, że życie jest proste.

Że zatarcia między przyjaciółmi nie będą ostre.

Zastanawiało mnie jedno.

Gdzie znaleźć życia sedno.

Szukałam w książkach.

Szukałam w wspomnieniach.

Sądziła, że mogę zmienić życia bieg.

Bo przecież wystarczy tego bardzo chcieć. 

Ludzi do życia wybieramy sami.

Patrzymy na nich dużymi oczami.

Oceniamy ich po charakterze i wyglądzie.

Bo w przyjaźni to jest tak jak stawianie pierwszych kroków na nowym lądzie.

Do sedna już będę brnąć.

I wasze przeczucia uspakajając.

Życie jest trudne, ale ma się jedno.

Postarajcie się znaleźć życia sedno. 

Rutyna.

Wstajesz.

Idziesz. 

Jesz otręby.

Myjesz zęby.

Ubierasz się.

Pakujesz się.

Wychodzisz
Wchodzisz.

I tak codziennie, dzień w dzień.
Aż w końcu w lustrze widzisz tylko swój cień.
Twoje ciało pochłania niepokój.
I czeka na swój od dawna wyczekiwany spokój.
Nie wiesz co życie szykuje dla ciebie dnia następnego.
I wciąż boisz się odszukać tego celu jedynego.
By móc ze śmiercią zatańczyć dziś wolnego.